Από τη στιγμή που ένας επισκέπτης επισκέπτεται την Χρυσή, μαγεύεται από το εξωτικό φυσικό τοπίο στο οποίο κυριαρχούν το μεγαλύτερο φυσικά διαμορφωμένο κεδρόδασος της Ευρώπης (κέδρος του Λιβάνου), οι τροπικές παραλίες με την χρυσή άμμο και τα αμέτρητα κοχύλια,καθώς φυσικά και τα καταγάλανα πεντακάθαρα νερά. Οι φυσικές εικόνες και οι ρυθμοί της φύσης, δίνουν αμέσως στον επισκέπτη μια νέα αίσθηση της απελευθέρωσης.
Μια βόλτα στο δάσος, το κολύμπι στα κρυστάλλινα νερά σε συνδυασμό με την απαλή μυρωδιά του κέδρου και του φρέσκου οξυγόνου, ολοκληρώνουν την εμπειρία των διακοπών του επισκέπτη, προσφέροντάς του μια βαθιά χαλαρωτική αίσθηση που σίγουρα του μένει αξέχαστη. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους το νησί της Χρυσής δέχεται όλο και περισσότερους επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάθε καλοκαίρι.
Στο δυτικό τμήμα του νησιού βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (εκτιμάται μέχρι τον 13ο αιώνα). Υπάρχει επίσης ένα παλιό λιμάνι, μερικά μινωικά ερείπια, ένας φάρος και ένα ρωμαϊκό νεκροταφείο. Λόγω των ρηχών νερών γύρω από τη Χρυσή, το κολύμπι με αναπνευστήρα και η κατάδυση είναι ένα δημοφιλές χόμπι. Οι κόλποι Μπελεγρίνα, Χατσηβόλακα και Καταπρόσωπο έχουν μεγάλη ποικιλία κογχυλιών.
Ο αριθμός των φυτικών ειδών της Χρυσής είναι σχετικά υψηλός σε σχέση με το μέγεθός της, καθώς περιλαμβάνει το 1/20 της κρητικής χλωρίδας. Πολλά είδη είναι σπάνια και ενδημικά, επομένως προστατεύονται από διεθνείς οδηγίες και νόμους.
Τους τελευταίους αιώνες η Χρυσή ήταν σχεδόν ερημική, ενώ πολύ νωρίτερα υπήρχαν μικροί οικισμοί. Στο δυτικό και ανατολικό τμήμα βρέθηκαν σπασμένα κεραμικά, τα οποία δείχνουν δραστηριότητα κατά τη Μινωική εποχή. Στα βορειοδυτικά υπάρχει ένα ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, που χτίστηκε πιθανότατα τον 13ο αιώνα. Βορειοανατολικά του παρεκκλησίου και κοντά στην ακτή υπάρχει ακόμη ένα σπίτι, το μοναδικό που έχει παραμείνει και είναι χτισμένο πάνω σε αρχαία ερείπια που περιλαμβάνουν ένα μικρό κτίριο και ένα μικρό λιμάνι. Νότια και νοτιοδυτικά του Αγίου Νικολάου υπάρχουν μερικά πηγάδια και μερικοί λαξευτοί τάφοι. Ο μεγαλύτερος ναός χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή.
